Sinds 12 augustus woon ik op mezelf op kamers in Rotterdam. Veel mensen zijn nieuwsgierig naar mijn kamer en vragen hoe het met mij gaat. Dus hierbij een update na een paar weekjes op mezelf/alleen wonen.

Heb ik al spijt? In tegendeel. Tot nu toe voelt het als de beste beslissing die in jaren heb genomen. Nadat mijn broer was overleden en ook de gezondheid van mijn ouders steeds slechter werd, was ik er erg goed in om mezelf de put in te praten en alles zo negatief mogelijk te bekijken. Ik kon met moeite nog ergens van genieten en had zelfs angst voor het leven. Na meer dan 2 jaar was ik het zat. Mijn leven was misschien inderdaad zwaarder dan hij hoort te zijn voor een normale 23 jarige maar ik kon er zelf natuurlijk ook wat van proberen te maken. Zo besloot ik in therapie te gaan en een hoop dingen te doen die ik normaal uit de weg ging. Mensen hebben altijd een hoop commentaar op mijn gedrag als ze mij voor het eerst zien. Ik ben namelijk iemand die eerst iemand anders ontdekt, luistert en de kat uit de boom kijkend. Anderen noemen het eerder stil, ongeïnteresseerd, onzeker of arrogant. Hierdoor was ik bang om mezelf te zijn, te laten zien en ging ik liever niet naar plekken waar veel mensen bij elkaar kwamen. Gelukkig ben ik deze angst aan gegaan en ben ik hier zo goed als vanaf. In principe is mijn gedrag weinig verandert maar ik praat wel een stuk makkelijker, ben socialer en kruip niet meer in een hoekje. Daar ben ik heel trots op en blij mee. En hierdoor was de beslissing om op mezelf te gaan wonen ook een stuk makkelijker.

Zoals ik al eerder vertelde was dit totaal niet de planning. Mijn studie was bij Hellevoetsluis in de buurt dus het zou praktisch gezien niet eens kunnen om dan in R’dam te gaan wonen. En toen ik hoorde dat mijn studie naar R’dam verhuisde, was ik in het begin zelfs erg boos. Totdat vriendinnen kwamen met het idee om op mezelf in R’dam te gaan wonen, wat ik eigenlijk een debiel idee vond. En nog geen paar maanden zit ik hier dan in mijn Rotterdamse kamertje!

Vriendinnetje Lisa die mij Rotterdam van zijn mooiste kant laat zien
Heb ik al spijt? Voel ik me niet eenzaam? Is het zoals ik had verwacht?
Ik ben zo blij met deze stap. Ik wil niet zeggen dat het makkelijk is en altijd even leuk. Natuurlijk is alleen wonen ook wel eens eenzaam en zijn er dagen dat je niemand ziet. Maar vergeleken met de jaren die ik in Hellevoet avonden (voor mijn gevoel) alleen heb gezeten, is dit niks. Als ik naar vrienden toe wilde, biertjes wilde drinken in R’dam of ergens wilde dansen en genieten van bandjes, dan moest ik altijd ergens een slaapplek regelen. Of de tijd constant in de gaten houden om de laatste bus te halen. Verschrikkelijk! Nooit spontaan dingen kunnen plannen of ergens volop van genieten. Elke keer baalde ik weer als ik te vroeg het feestje moest verlaten en mijn stadje weer verliet. Ik heb altijd al een grote liefde voor R’dam gehad. Ik houd van de stad! En ben nu zo gelukkig dat ik mezelf een Rotterdammer kan noemen. Misschien nog geen echte maar ik ben ingeschreven dus ik doe het lekker toch.

Ik geniet er ontzettend van dat ik nu op de fiets kan springen en binnen 5 minuten in de stad ben en ook ‘s nachts zo weer thuis. Ik kan doen wat ik wil en wanneer ik het wil. Vrijheid is het mooiste wat er is.

De nadelen. Want ja, natuurlijk zijn die er ook. Mensen noemen het eenzaam als je op jezelf woont. Maar eenzaam heb ik me jaren gevoeld en nu ik echt alleen ben, heb ik daar totaal geen last van. Ik ben geen ster in alleen zijn en heb veel liever mensen om me heen maar ik kan ook genieten van het alleen zijn. Toch is het raar dat er dagen zijn dat je geen mens ziet. Natuurlijk hoef ik maar de deur uit te lopen en is dat probleem al opgelost. Ik word namelijk hier constant aangesproken als ik alleen op straat loop of in de supermarkt. En praatjes met vreemden zijn de leukste. Ik word daar blij van. Ik ben niet eenzaam maar ja, ik voel me wel eens alleen. Maar tot nu toe geniet ik daar alleen maar van. Het enige echte nadeel voor mij is eten. Ik vind het ontzettend stom om alleen voor mezelf te koken en doe het dus eigenlijk bijna niet. Ik vind het ook erg lastig want er zijn ook geen porties te koop voor een persoon. Daardoor eet ik ook slechter. Mijn trek in eten is zo goed als weg als ik alleen ben en moet er dan ook echt op letten dat ik genoeg eet. Heel stom! Ik houd van eten en normaal kon ik niet stoppen met eten en moest ik er op letten dat ik niet te veel at. Nu moet ik mezelf bijna dwingen. Maar ieder nadeel heeft zijn voordeel. Door dat en alle stress ben ik wat kilo’s kwijt en daardoor zit ik ook weer een stuk lekkerder in mijn vel.

Ik kan alleen maar zeggen dat ik ontzettend blij ben met mijn Rotterdamse kamertje en me sinds jaren weer heel goed voel. Toch komt er ook ineens een stuk verleden langs en mis ik mijn broer weer heel erg. Het is zwaar maar het is goed dat het eruit komt. Ik had dit graag met hem gedeeld en het is zwaar om te weten dat er nog zoveel belangrijke gebeurtenissen in mijn leven zullen komen waar hij helaas niet bij kan zijn. Maar op die manier is hij altijd een beetje bij me. Ik geniet vooral en ik kan eindelijk zeggen dat het weer goed met me gaat.

De roomtour laat trouwens nog even op zich wachten! Er ligt nog een hoop zooi en ik moet nog wat extra kasten kopen. Zodra het af is, maak ik een roumtoor filmpje voor jullie.