Mijn kwetsbare liefde

| Sanne's Life

Ik vond jongens al heel jong interessant. Op mijn dertiende had ik veel contact met jongens en genoot van de aandacht. Ik werd vrijwel nooit afgewezen en als me dat dan een keertje wel gebeurde, deed me dat weinig. Want ik wist hoeveel vissen er in zee zwommen en ging zonder enige moeite naar de volgende. Ik had geen idee wat echte liefde is en hoe pijn het me zou kunnen doen. Dat je zo erg gekwetst kan worden dat de onzekerheid je hoofd over neemt die je niet meer kan beheersen.


De eerste keer dat liefde pijn deed, was het ook gelijk keihard. Mijn eerste vriendje maakte het na een jaar uit. Voor mij compleet onverwacht. Mijn leven draaide om hem en ik was stapelgek op hem. Mijn wereld donderde in elkaar, mijn hart brak en maanden was ik er kapot van. Ik kon niet geloven dat ik me ooit nog beter zou gaan voelen.

Na 5 maanden kreeg ik weer een vriendje waar ik echt verliefd op was. Maar het vertrouwen van mijn kant was er niet. Ik was zo onzeker geworden dat ik me afvroeg wat hij met me moest. Toen hij twee weken op vakantie was, was ik er van overtuigd dat hij daar vreemd was gegaan. Ik sprak er niet over, ik dacht er niet realistisch over na, in mijn hoofd was het gewoon zo. Hij snapte mijn onzekere gedachten niet en vond dat een relatie zonder vertrouwen nergens op was gebaseerd. En zo nam ik de onzekerheid met mee waardoor ik nieuwe liefde geen kans kon geven.

Gelukkig kwam ik er al snel achter dat ik mijn gedachten en onzekerheid niet moest negeren maar moest uitspreken. Ook al wilde ik zo graag niet overkomen als de zeurpiet met rare gedachten. En zo ging het gelukkig een paar keer wel goed. Maar zodra ik het niet uitsprak, werden de gedachten de baas.

Maar sinds ik op mezelf woon lijkt de liefde ver te vinden. De afgelopen 3 jaar heb ik alles mee gemaakt wat je juist niet wil in de liefde. Alles waar je bang voor bent en door je hoofd spookt, het gebeurde. Zover dat er in mijn eigen huis van me werd gestolen. Daar heb ik de grens getrokken. Niemand komt er nog in en zeker niet in de buurt van mijn hart. Keer op keer heb ik me weer herpakt omdat ik niet het soort vrouw wilde worden dat riep ‘Alle mannen zijn klootzakken!’. Met lood in mijn schoenen sleepte ik me weer naar een date. Om maar niet op te geven en toe te geven aan de onzekerheid.

Ik was het daten zat. Ik wilde niet meer, ik vond het verschrikkelijk. Het was lastig voor me om nog te geloven of vertrouwen te hebben. Of om überhaupt nog te geloven dat ik het wel waard ben. Het is zo lastig als iemand ineens wel in de buurt van je hart komt, iemand wel iets met je doet, je een klik met iemand hebt en je op je gemakt voelt bij diegene. Som dan zou ik er op dat moment gewoon mee willen kappen. ‘Ho! Stop! Je komt te dichtbij!’. Ik word bang als ik voel dat ik iemand echt leuk begin te vinden. Het gevoel is zo fijn maar de gedachten vreselijk. En op sommige momenten winnen je gedachten het. Terwijl ik niet de gek wil zijn die achter elk dingetje wat denkt, onnodig gaat snauwen en onzeker gaat zijn. Want het is niet leuk en niet eerlijk tegenover de ander die je niets heeft misdaan. Maar op dat moment kan ik niets anders dan er heel even aan toegeven en erover praten. Het wegstoppen voedt het alleen maar waardoor je er misschien juist in gaat geloven.

Ik baal ervan dat de mensen die me hebben gekwetst zo’n litteken hebben achter gelaten terwijl ze nu helemaal niets meer voor me betekenen. Besef alsjeblieft dat liefde niet zomaar iets is. En dat er een hoop mensen zijn die niet zomaar met iemand zoenen, dat betekent iets! Tenminste, voor mij wel. Speel niet met een ander want het kan een behoorlijk litteken achter laten. Maar ik laat ze niet mijn toekomst verpesten.

23 Comments

23 Comments on Mijn kwetsbare liefde

  1. Laura - Essential Honesty
    30 mei 2015 at 08:20 (9 jaar ago)

    Dit is de eerste keer dat ik van ‘lurker’ naar ‘commentor’ ga gaan, want deze post.. Tja, daar sla je de nagel op de kop. Met mijn eerste vriend ben ik 3 jaar samen geweest. De laatste week zijn we nog samen naar Parijs geweest, waar hij mij een prachtige ring cadeau deed. Vier dagen later (ik was toen net geen 19 jaar oud) dumpte hij mij. Zomaar. Of ja, ik vroeg te veel aandacht en ‘verbood’ hem dingen (niet dus) .. Het was gewoon duidelijk dat hij me beu was. Na drie maanden belde hij me, dacht ik dat alles goed ging komen, werd ik naast ‘m wakker en zag ik gewoon dat hij nog één keer ‘misbruik’ van me wilde maken als ex. Ik voelde me zo vies en heb ‘m volledig uit m’n leven gebannen. Mijn tweede vriend dumpte me (ook omwille van trust-issues btw) MIDDEN in mijn examens aan de universiteit. Gelukkig ben ik een pitbull, en slaagde ik na dagen wenen toch voor al mijn examens. ‘Steek die punten maar waar je wilt’ was mijn laatste sms’je naar m’n ex. Nu ben ik intussen bijna 5 jaar samen met m’n huidige vriend. Het heeft lang geduurd om alles los te laten en hem het vertrouwen te schenken dat hij verdient, maar ik merk wel dat ik héél wat minder verliefd/naiëf was dan bij m’n andere twee relaties. Zie ik ‘m daarom minder graag? Allesbehalve, maar het is effectief anders. Daarom heeft je post me zo geraakt. Je beschrijft echt héél goed hoe ik me voelde. Liefde komt op je pad wanneer je het het minste verwacht. Beloofd. M’n vriend & ik kenden elkaar immers al meer dan 4 jaar voor we voor’t eerst op “date” zijn geweest..

    Ik wens je ‘t beste toe!

    Beantwoorden
    • Sanne
      30 mei 2015 at 14:50 (9 jaar ago)

      Wauw, wat heftig en onwijs naar. Vooral als je niets verwacht kan het zo’n pijn doen en spat je droom opeens uit elkaar. Heel fijn dat je de liefde nu wel hebt gevonden en ik hoop dat hij goed voor je is. :)

      Beantwoorden
  2. tessa
    30 mei 2015 at 08:38 (9 jaar ago)

    Wauw. Wat eerlijk en mooi beschreven.
    Ik kan mezelf hier helemaal in herkennen.
    Toch hoop ik dat je ooit iemand vind waarbij
    Je dit alles voor zo verre los kan laten en
    Jij jezelf gelukkig en gewaardeerd voelt.
    Liefs.

    Beantwoorden
    • Sanne
      30 mei 2015 at 14:51 (9 jaar ago)

      Gelukkig kan ik het ook vaak los laten en gewoon genieten van het moment. Ik denk dat het ook een vrouwending is om al snel te willen kijken naar de toekomst en willen weten waar je aan toe bent. Maar dat moet je ook samen onderzoeken. Dankjewel. :)

      Beantwoorden
  3. Val
    30 mei 2015 at 09:07 (9 jaar ago)

    Hoi Sanne,

    Waauw wat een mooi en persoonlijk. Vind het echt knap dat je er zo open er over bent. Herkende mijzelf er echt in. Maar ik ben op een ander manier mee gemaakt. Ik herken het en ben op het moment ook met een jongen bezig. Ik heb gelijk eerlijk tegen hem gezegt wat er gebeurd is tijdens me vorige relatie en hoe ik soms er over denk. Hij begrijpt mij en we doen het rustig aan. Maar k snap je volkomen als je wilt vluchten en niet wilt binden. Maar als je met een jongen en vriendschap eerst hebt en daar iets kan opbouwen en het voelt goed dan moet je proberen een kans te geven. Dat ga k ook doen. Gewoon rustig aan op jou tempo als hij je echt leuk vind. Xxxx val

    Beantwoorden
    • Sanne
      30 mei 2015 at 14:52 (9 jaar ago)

      Ja, dat is ook zo. Als hij het echt waard is, komt het ook wel goed. :)

      Beantwoorden
  4. Eline | Simply Handwritten
    30 mei 2015 at 10:54 (9 jaar ago)

    Lieve Sanne,

    wat een mooi, openhartig en ook pijnlijk eerlijk verhaal. Dank je wel voor het delen. En ook veel respect dat je dit online zet.

    Ik gun je van harte dat je een jongen mag tegenkomen die niet alleen leuk genoeg is om mee te daten, maar die jou aanvult als persoon. Die jouw maatje en beste vriend kan zijn en die geduldig naar je luistert wanneer jij je onzeker voelt.

    Daarnaast mag je nooit vergeten dat je een sterk, prachtig en inspirerend persoon bent. Ongeacht wat mannen daarvan mogen denken, mag je heel erg trots op jezelf zijn!

    Knuffel,
    Eline

    Beantwoorden
    • Sanne
      30 mei 2015 at 14:52 (9 jaar ago)

      Dankjewel voor je lieve reactie!

      Beantwoorden
  5. Salina
    30 mei 2015 at 11:40 (9 jaar ago)

    Ik ben hier echt even stil van, zo mooi.
    Ik ben 21, nooit een vriend gehad maar als ik echt iemand leuk vind.. Dan blijft het bij mij echt jaren hangen..
    Hoeveel ‘pijn’ het soms ook doet, want ruzies zijn verschrikkelijk. En je weet gewoon zeker dat ze niks voor jou voelen, omdat ze dat gewoon eerlijk en netjes zeggen.
    Maar je krijgt het er niet uit.

    Ik heb om erover heen te komen best wel een ‘eisenpakketje’ ofzo, terwijl de jongens waar ik echt verliefd op was daar echt niet aan voldeden. Ik ben gewoon kieskeurig ofzo.
    Ik vind Tinderen grappig, maar daarna afspreken vind ik gewoon ‘eng’ en hou ik meestal af.

    Ik heb ook wel eens de keerzijde gezien, laatst nog foto’s van een jongen waarbij alles duidelijk in beeld te zien is, naar mij gestuurd. Terwijl hij een vriendin heeft. Dan denk ik, sjonge waar ben je mee bezig. Of zij moet het weten en er helemaal mee instemmen (gezien hoe zij er altijd bijloopt met dr decolleté uit dr shirt zou het me niet verbazen xD) maar ook als je dan ziet hoe hij met haar is: op Facebook elke keer dat hij haar bossen bloemen koopt, samen op vakantie. Maar zijn vriendenlijst op Facebook heeft geen idee wat hij op Snapchat naar meiden stuurt.
    Had hij hem al vaker gemerkt dat hij niet ontevreden was over zn lichaam, maar ik geloof nooit dat ik de enige ben naar wie hij zulke dingen stuurt. xD

    Wow, lang verhaal weer dit xD

    Beantwoorden
    • Sanne
      30 mei 2015 at 14:54 (9 jaar ago)

      Ja, ook dat! Aandacht krijgen van bezette mannen maakt het allemaal nog erger.

      Beantwoorden
      • Salina
        30 mei 2015 at 23:35 (9 jaar ago)

        Ja precies, en dat niet alleen.. We hebben al zo weinig ‘vertrouwen’ in de man, maar als je de buitenkant ziet (dat hij bloemen geeft, romantisch is) en dan ineens bedenkt dat ie doodleuk gewoon dat soort berichten en foto’s stuurt..
        En dan zie ik ook nog zijn vriendin dingen posten als: Ahh heb het beste vriendje van de wereld blabla.
        Nou, ik hoef echt never een vent die dat soort dingen doet. Misschien is het niet echt ‘vreemdgaan’, bedoel foto’s sturen betekent niet dat hij gelijk gevoelens heeft of iets wil, maar damn waarom is het überhaupt nodig? Ik zou niet eens naaktfoto’s van een jongen willen als het mijn vriend was. Wat heb je daaraan, ‘the real deal ken je’.

        Beantwoorden
        • Sanne
          31 mei 2015 at 15:07 (9 jaar ago)

          Ja, heel naar. Ik krijg ook berichtjes waar ik niet van gediend ben.

          Beantwoorden
  6. Jojan
    30 mei 2015 at 15:31 (9 jaar ago)

    Nadat ik net al te veel heb gereageerd op twitter, wilde ik toch nog een langer berichtje achterlaten!

    Ik herken het zo enorm dat je vertrouwen zo ongelofelijk wordt beschaamd. Mijn vriend en ik waren 8 jaar samen (hele heftige moeilijke tijden doordat mijn vader net was overleden en daarna de rest van de familie ook langzaam wegviel).
    Ik leerde een meisje kennen en werd al heel gauw close met haar. Kennelijk was ik niet de enige. Ik wilde haar helpen met het overlijden van haar moeder en in plaats van dat waarderen, ging ze er met mijn vriend vandoor. Nu hebben ze net een kind gekregen.

    Het heeft me heel veel moeite gekost om weer te kunnen vertrouwen en ik denk dat ik het nooit meer echt kan. Het vertrouwen in mezelf is ook compleet verbrijzeld. Zoals ik al twitterde, het gaat om die juiste man en dan bedoel ik echt niet de ware, want er zijn een heleboel lieve, geduldige mannen. Ik heb die van mij gevonden door al mijn ‘eisen’ in e-matching in te vullen. Niet romantisch, wel doeltreffend haha!

    Nu jaren later gaat het beter en leer ik weer vertrouwen. Stapje voor stapje San :)

    Beantwoorden
    • Sanne
      30 mei 2015 at 15:53 (9 jaar ago)

      Ik vind dat echt heel naar om te horen. Ik ben een korte tijd met een jongen om gegaan die uiteindelijk naast mij nog 3 meisjes had. Dat vond ik al zo naar en ik voelde me zo vies. Ik kan me niet voorstellen hoeveel pijn dat moet doen na zoveel jaren. En vooral als je ze nu samen een kind ziet krijgen.
      Het is jammer dat de goede mensen de dupe er van worden en ik me soms echt als een nare bitch kan gedragen. Gewoon omdat ik achter elk klein dingetje wat zie en denk. En de technologie van tegenwoordig helpt ook niet mee.. (dan bedoel ik whatsapp en de blauwe vinkjes en ‘laatst online’) dat kan me zo gek maken! Ik probeer het los te laten en er niet mee bezig te zijn maar soms heb ik het gewoon niet onder controle. En ondertussen weet ik wel dat ik me onredelijk gedraag maar toch komt het eruit.
      Ik doe mijn best. En zie ook zeker dat ze er wel zijn. :)
      Ik ben heel blij dat jij nu zo gelukkig bent en ik vind jou en Jesse ook echt een match!

      Beantwoorden
  7. Anouk
    30 mei 2015 at 15:34 (9 jaar ago)

    Wat knap dat je dit durft te delen als eerste. Ten tweede je bent niet de enige daarmee wil ik zeggen dat ik mij zo herken in jou post. Ik ben nu 37 en nog steeds alleen. Ik word ook keer op keer belazerd en ben belazerd op zoveel manieren. Dat kwetst je en maakt je bang.

    Beantwoorden
    • Sanne
      30 mei 2015 at 15:54 (9 jaar ago)

      Shit zeg, wat naar. :( Maar geef niet op! Sterkte.

      Beantwoorden
  8. Katrien
    30 mei 2015 at 16:38 (9 jaar ago)

    Ik herken mij hier heel erg in. Mijn laatste relatie is intussen ook al enkele jaren geleden, maar door de afloop ervan, is mijn onzekerheid nog duizend maal versterkt, tot op het punt dat ik nu waarschijnlijk de mogelijkheid iets goed met een leuke kerel aan het verpesten ben hierdoor.
    Laat je niet kennen, hoe moeilijk het ook is (ik ga dit nu ook proberen doen :s), ooit komt de juiste man misschien, en zoniet kan een leven omringd met vrienden ook heel mooi zijn!

    Beantwoorden
    • Sanne
      31 mei 2015 at 15:06 (9 jaar ago)

      Dankjewel en sterkte!

      Beantwoorden
  9. Jennifer
    30 mei 2015 at 18:56 (9 jaar ago)

    Knap dat je dit durft te delen! Ik herken mezelf hier heel erg in. Laatst gaf ik het weer een kans, en ook toen kwam ik van een koude kermis thuis :( Sindsdien ben ik helemaal klaar mee..

    Beantwoorden
    • Sanne
      31 mei 2015 at 15:06 (9 jaar ago)

      Wat naar. Ik snap je gevoel heel goed.

      Beantwoorden
  10. Eilish (artisticstateofmind)
    30 mei 2015 at 22:02 (9 jaar ago)

    Wqt knap dat je dit schrijft. Ik heb ook vaak vervelende situaties gehad. Em dan zeg ik het netjes. Ik heb nu 2 jaar een super lieve vriend. Die me steunt en begrijpt. Maar heb nu wel emdr en ptss door wat sommige basterds me aan hebben gedaan!

    Beantwoorden
    • Sanne
      31 mei 2015 at 15:06 (9 jaar ago)

      Jeetje, wat heftig. Dat is niet zomaar wat!

      Beantwoorden
  11. Eline
    13 juni 2015 at 13:51 (9 jaar ago)

    Ik vind het erg inspirerend dat je hier zo open over schrijft. Ik ben 2maanden geleden als ‘vrienden’ uit elkaargegaan. Wat je vrienden noemt… Een paar dagen later kreeg ik allerlei verwijten naar men hoofd geslingerd. Ik ben al heel lang heel goed bevriend met mijn buurjongen/klasgenoot. Ik ben al een paar keer op hem verliefd geweest, maar drukte dat weg omdat hij samen was met een goede vriendin en ik wou haar zoiets niet aandoen. Nu is het 1 maand uit tussen die twee. Ik heb het met mijn vriendin erover gehad en zij zou er helemaal geen problemen mee hebben.Ik vind het toch moeilijk. Aan de ene kant wil ik het natuurlijk heel graag, maar aan de andere kant wil ik mijn beste vriend en lieve vriendin niet verliezen…

    Beantwoorden

Laat een reactie achter bij Sanne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

captcha

Voer de CAPTCHA in

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>