Als je me 2 weken geleden had verteld waar ik nu zou staan, had ik heel hard gelachen. En nog heb ik dat gevoel om wat me nu over komt weg te wuiven en weg te lachen. Terwijl ik het tegelijkertijd wil omarmen en van wil genieten, word ik er ook heel erg onzeker en benauwd van. Mijn hoofd zegt constant ‘ja’ en ‘nee’ tegelijk en ik weet niet meer wat ik wil. Terwijl ik het ondertussen zo goed weet en het andere moment heel hard lach van geluk om wat me overkomt. Er is iemand en dingen gaan snel. Niet te snel maar wel snel.
Ik ben nu meer dan 3,5 jaar vrijgezel. Maar ik ben in al die tijd niet echt altijd helemaal alleen geweest. Ik heb regelmatig dates gehad en ben zelfs meerdere maanden om gegaan met verschillende jongens. Het voelde nooit goed. Ik had altijd de twijfel of ik diegene wel echt leuk genoeg vond, de echte klik was er niet of ik voelde me constant achterdochtig en had het gevoel diegene niet te kunnen vertrouwen. Soms (of eigenlijk bijna altijd) was dat gevoel van achterdocht ook juist. Er werd tegen me gelogen over de kleinste dingen of ik was niet het enige meisje. Door dat alles werd mijn achterdocht alsmaar groter en groter. Er hoefde niet eens meer een reden te zijn om iemand niet te vertrouwen, ik wist bijna zeker dat alle mannen het slechte met me voor hadden en me bedonderde. Een paar maanden geleden kwam ik er achter dat dat gevoel voornamelijk bij mezelf lag en dat het niet oké was om iedereen zo slecht te beoordelen voordat ik ze een kans gaf. Maar uiteindelijk weet ik dat mijn gevoel wel deels klopte. Hoeveel energie en tijd ik ook gaf, ik kreeg het nooit terug.
2 weken geleden werd ik mee uit gevraagd. Zonder na te denken zei ik ‘ja’ en ging ik er heen zonder enige verwachting. Ik had zelfs niet echt zenuwen. Terwijl ik daten haat en liever iets anders doe met mijn tijd dacht ik nu ‘Ach, dan ben ik er een middagje uit en heb ik het gezellig.’. Binnen 5 minuten hadden we het over het overlijden van mijn broer en mijn moeder die een half jaar in het ziekenhuis had gelegen. Een onderwerp wat ik liever niet gelijk aansnijd. Maar het gesprek liep nou eenmaal zo en het was oke. Hij reageerde begripvol en geïnteresseerd. Het voelde niet als een date, het voelde niet naar, ik had niet het gevoel dat ik mezelf moest bewijzen. Er was een klik en het was goed. Het was gezellig maar alsnog had ik daarna geen verwachtingen. Ik wilde hem graag nog eens zien maar voelde geen druk. Ik zoende hem niet. Niet omdat ik het niet wilde maar omdat ik de druk niet voelde dat het moest om hem te ‘krijgen’, om het zo te zeggen. Terwijl ik normaal altijd zoen op de eerste date en dat is simpelweg omdat ik denk dan bevestiging te hebben. Ondertussen weet ik dat dat complete nonsense is.
Nu zijn we anderhalve week verder en heb ik hem al 6 keer gezien. Toen ik vorige week om niets stond te huilen in de parkeergarage van de Ikea en me zo slecht voelde zonder enige reden, haalde hij me op, kookte voor me en bracht me weer thuis. Het was alles wat ik op dat moment nodig had maar ondertussen wilde ik huilen hoe lief hij was en wat me nu toch over kwam. Doet hij nu serieus dingen voor me zonder dat ik het vraag of überhaupt niet eens verwacht? Hij gaat mijn verwachtingen te boven. Bestaan ze dan nog echt?
Nu eindelijk iemand voor mij lijkt te gaan, lijk ik opeens de sukkel te willen spelen. Bij elke vraag die hij me stelt weet ik niet of ik ‘ja’ of ‘nee’ wil zeggen. Alles wat ik voel in mijn lichaam gaat niet samen met wat mijn hoofd denkt. Gisteren heb ik 2 uur na zitten denken of ik bij hem wilde zijn. Ik wist het niet! Na een gesprek met mezelf kwam ik er achter dat de enige reden waarom ik niet bij hem zou willen zijn, is dat ik bang ben dat ik niet goed genoeg voor hem ben. Of dat ik misschien wel super moe ben of niet zo vrolijk en daarom niet leuk en gezellig voor hem. Terwijl hij me juist ook op die manieren leuk moet vinden.
Ik heb mijn dates en ‘scharrels’ jaren lang verstopt voor iedereen die me online volgt. Het voelt eindelijk alsof dat niet meer hoeft. Ik weet niet waar het heen gaat. Of misschien juist wel. Ik weet nog niet goed waar ik zelf gelukkig van word. Of juist wel. Ik moet mijn gedachtes en gevoelens met elkaar zien samen te werken zodat het goed gaat voelen. Maar tot nu toe voelt het soms nog heel even als een gevecht. Maar hey, ik heb het leuk! Hij is meer dan leuk.
sandra
16 november 2015 at 17:11 (9 jaar ago)Wat leuk voor je! Probeer er toch een beetje van te genieten. Het kan zo leuk zijn om vlinders te hebben,jezelf te kunnen zijn bij iemand. Het bestaat echt dat een man een aanvulling kan zijn op je,en niet alleen een last;-)
Sanne
17 november 2015 at 23:50 (9 jaar ago)Haha, dat is zeker waar.
En ik probeer zeker te genieten.
miriam
16 november 2015 at 17:30 (9 jaar ago)Jaaaaaaaaa ❤
Sanne
17 november 2015 at 23:50 (9 jaar ago)M.
16 november 2015 at 19:49 (9 jaar ago)Het is je zo ontzettend gegund! Geniet ervan meiske
Sanne
17 november 2015 at 23:50 (9 jaar ago)Doe ik zeker, dankjewel.
Mandy
16 november 2015 at 22:36 (9 jaar ago)Sanne, ik volg je al jaren en ik vond ‘t elke keer weer zo erg om over je (liefdes)onzekerheden en stukgelopen relaties etc te lezen en te horen. Ik herkende er veel van mezelf in (ook wat betreft dat ‘jezelf willen bewijzen’ enzo) en daarom raakte het me telkens zo. Jongens kunnen echt eikels zijn en de liefde is sowieso maar ingewikkeld.. Vond het ook zo sneu voor je..
Daarom is dit een heerlijk artikel om te lezen: ik ben echt super blij voor je dat er nu iemand is bij wie je je goed voelt en bij wie je jezelf kunt zijn. Het is je echt gegund! Hopelijk wordt het iets met deze jongen, geniet ervan! 
Liefs, Mandy
Sanne
17 november 2015 at 23:50 (9 jaar ago)Wat lief dat je zo mee leeft. Dankjewel!
Robin
16 november 2015 at 23:29 (9 jaar ago)Oooooh wat supersuperleuk voor je!
Sanne
17 november 2015 at 23:50 (9 jaar ago)Dankjewel
Salina
17 november 2015 at 00:02 (9 jaar ago)Wat leuk Sanne! Ben blij om dit te lezen en wens je veel plezier en geluk! xxx
Sanne
17 november 2015 at 23:49 (9 jaar ago)Thanks!
Annabell
17 november 2015 at 07:18 (9 jaar ago)Hey Sanne,
Wat fijn voor je dat deze lieve jongen op je pad gekomen is. Ik gun het je ontzettend! En ondanks ik je natuurlijk niet echt ken voel ik me blij voor je. Doe het rustig aan. Dit soort dingen kunnen ook heel fijn en goed voelen als ze nog geen naam hebben, ookal heet het (nog) geen relatie. Zo te horen voelt hij je goed aan en ik hoop dat jullie elkaar goed aanvullen en een fijne tijd tegemoet gaan. Geniet ervan!
Sanne
17 november 2015 at 23:49 (9 jaar ago)Lief, dankjewel!
Anneleen
17 november 2015 at 12:50 (9 jaar ago)Wat mooi om te lezen! Ik ben blij voor je!
Sanne
17 november 2015 at 23:49 (9 jaar ago)Dankjewel
Anne
17 november 2015 at 16:29 (9 jaar ago)Wow je kent hem pas net, dit is echt super creeepy.
Sanne
17 november 2015 at 23:49 (9 jaar ago)Daar is niks creepy aan, hoor.
Soms kan het gewoon snel gaan. En eigenlijk zijn al mijn relaties wel zo begonnen. Als het goed zit, zit het goed. Waarom er dan omheen draaien? Wat vind je er precies creepy aan?
Scarlet
17 november 2015 at 17:52 (9 jaar ago)Wat leuk en fijn voor je Sanne & mooie blog <3
Sanne
17 november 2015 at 23:51 (9 jaar ago)Dankjewel!
Maaike
22 november 2015 at 22:58 (9 jaar ago)Wha, wat leuk! Hoop dat het inderdaad zo goed loopt als je nu verwacht, ik zal voor je duimen
Chantal
23 november 2015 at 22:15 (9 jaar ago)Het is je zo gegund, Sanne!